Geloof het of niet, maar ooit verdiende blogger dezes zijn brood als tekstschrijver. Dat was in de tijd dat je de kopij (zoek dat woord maar even op) van je brochure (zoek dat woord maar even op) 1 op 1 aanleverde bij een van de 9 internetbureaus in Nederland, die er dan een Flash-bestand van fabriceerde en dat via een 56 Kb-per-uurinbelverbinding op het wereldwijde online internetweb zette. Maakte niet uit, Google bestond toch nog niet.

Tijden veranderen en ook het schrijven van teksten is veranderd. Maar één oude huurwoordenaarswijsheid is nog steeds van kracht, misschien wel meer dan ooit: schrijven is schrappen. Vroeger deed je dat op aandrang van de DTP-er ("anders past het niet"). Tegenwoordig zijn het andere factoren en gaat het niet om een zinnetje meer of minder, maar om een woordje of zelfs een paar karakters. Less is more op de vierkante pixel.

Ga maar na:

• Een tweet mag maar 140 karakters hebben. Liefst minder, dan kan de retweeter er nog wat aan toevoegen.
• De onderwerpregel van een e-mail nieuwsbrief telt idealiter 3 tot 5 woorden, als je deze experts mag geloven.
• De page title van een webpagina moet je niet langer maken dan 65 à 70 karakters (inclusief spaties), de rest kapt Google toch maar af.

Mijn eerste harde praktijklessen in tekstschrijven leerde ik bij een inmiddels niet meer bestaand PR-bureau als persberichtenbakker. Elk persberichtje dat ik daar schreef, werd genadeloos beoordeeld door een van de partners van het bureau. Tegenwoordig is ze anti-stress coach, maar toendertijd liet ze me als jongste bediende peentjes zweten. Met een helgroene markeerstift highlightte ze alle overbodige tekst in mijn conceptpersberichten. Mijn eerste 20 persberichten of zo kostte haar minstens vier van die stiften. Daar leer je het wel van.

Lange teksten ontstaan vreemd genoeg meestal omdat de schrijver geen tijd heeft gehad om de tekst korter te maken (vrij naar Mark Twain: "I didn’t have time to write you a short letter, so I wrote you this long one instead."). Nog steeds pas ik,als ik echt puntig en to-the-point (oeps, da's dubbelop) wil schrijven,het volgende trucje toe:

• Ik schrijf de concepttekst.
• Ik laat het een dag liggen, herlees het en schrap de helft van de tekst.
• Ik laat het nog een dag liggen en schrap daarna nóg eens de helft van de tekst.

Voor iedereen die ook wel eens moeite heeft met het 'less is more' principe van schrijven voor internet, e-mail en social media: dit is een aardig artikel over tekstminimalisme, specifiek gericht op tweets en onderwerpregels van e-mails. Zelf schreven we al eens een blogpost over waarom e-mailings maar het best zo kort mogelijk gehouden kunnen worden.

En om je meteen weer even volledig op het verkeerde been te zetten, lees ook eens onderstaande artikelen die juist pleiten voor méér proza:

• Een miljoen dollar omzet met een héél lange landing page
• Waarom lange webteksten effectiever zijn dan korte

Zelf ben ik er ondertussen achter dat je op een gegeven moment een schrijfstijl vindt waarbij je je prettig voelt en je de schrijfwetten ook af en toe durft los te laten.

Nou weet ik dat er best wat online marketeers en bloggers af en toe een kijkje nemen op onze blog. Ik ben benieuwd wat zij kunnen toevoegen aan het onderwerp "Schrijven voor internet". Ons comment-veld heeft geen maximaal aantal karakters, dus leef je uit;-)